Bir insanı mutlu etmenin ne kadar kolay olduğunu bu yazıyı okuduğunuzda daha iyi anlayacaksınız. Sizden sabırla sonuna kadar okumanızı rica ediyorum.
Geçtiğimiz haftalarda bir grup arkadaşımla sinemaya gitmiştim. Bulunduğum yerden uzak olması ve belediye otobüsünün gecikmesi nedeniyle filmin başını kaçırdım. Bu yüzden filmi anlamaya çalışırken sadece seslere odaklanmak zorunda kaldım. Film arasında ise yerimden hiç kalkmadım. Kalabalığın içinde kulağıma bir ses geldi, çok tanıdık bir ses... Ama bir türlü kimin sesi olduğunu çıkaramadım.
Film tekrar başladığında zihnim hâlâ o sesin kim olduğunu anlamaya çalışıyordu. Film bitti, salondan çıktık ve bir kafede oturduk. Sohbet sırasında konu radyodan açılınca o sesin nereden tanıdık geldiğini hatırladım. O ses, yıllardır KGRT Radyo 103 frekansından tüm Karaman’a ulaşan Senem Yavuzaslan ablamın sesiydi! Kendisiyle ilk kez orada tanıştım. Güler yüzü, samimiyeti ve içten yaklaşımıyla topluluğumuzdaki herkesi adeta sevgisiyle kucakladı. O akşamın sonunda en mutlu insanlardan biri bendim. Çünkü yıllardır sadece radyodan dinlediğim, hayranlık duyduğum biriyle tanışmıştım. Bu mutluluğu tarif etmek gerçekten zor.
Sonrasında, sevgili Senem Yavuzaslan ablam, benimle bir röportaj yapmak istediklerini söyledi. Bu teklif beni hem çok heyecanlandırdı hem de mutlu etti. Aradan bir-iki hafta geçmişti ki bir cumartesi sabahı telefonum çaldı. Arayan kişi KGRT Radyo’dan olduğunu ve röportaj için müsait olup olmadığımı sordu. Büyük bir mutlulukla kabul ettim.
Röportaj günü geldiğinde çekim ekibiyle buluştuk. Ekibin genç ve sıcakkanlı insanlardan oluşması, bana büyük bir rahatlık sağladı. Çekim boyunca oldukça samimi sohbetler ettik. Radyo ve medya üzerine konuşmak, benim gibi radyoya tutkuyla bağlı biri için inanılmaz keyifliydi. Çekimler bittikten sonra, Senem Yavuzaslan ablama teşekkür etmek ve bu güzel anları sonlandırmadan önce KGRT binasına gitmek istedim.
KGRT binasına gitmek, benim için bambaşka bir anlam taşıyordu. Çünkü bu bina, çocukluğumdan beri hayallerimi süsleyen bir yerdi. Orayı görmek, çalışanlarla tanışmak ve onların bir parçası gibi hissetmek yıllardır istediğim bir şeydi. Çocukluk hayalimde hep şunu düşünürdüm: "Bir gün KGRT’ye gidip 'Ben Ahmet Çabıtçı, görme engelliyim ve sizinle tanışmak istiyorum' desem, nasıl karşılanırdım acaba?" Ancak bu düşünceyi hep ertelemiştim, çünkü kendimi gereksiz yere bir engel gibi görüyordum.
Bu röportaj sayesinde hayalim gerçek oldu. KGRT binasına gittim, o sıcak ortamı birebir deneyimledim ve çalışanlarla tanıştım. Çaylarını içip sohbet ettik. Gerçekten hepsi güler yüzlü, samimi ve işini severek yapan güzel insanlar. Bu deneyim benim için unutulmaz bir anı oldu. Bu mutluluğu bana yaşattığı için öncelikle Hasan Uçar abime ve ardından sevgili Senem Yavuzaslan ablama sonsuz teşekkür ederim. Onlarla tanışmış olmak hayatımın en güzel anılarından biri oldu.
Hayatta bazen biri gelir, yüreğinize öyle bir dokunur ki o dokunuşla hayalleriniz gerçekleşir, hayatınız değişir. Rabbim bu güzel insanları hayatımızdan eksik etmesin.
Radyonun Büyüsü
Çocukluğumdan beri radyoya karşı büyük bir merakım vardı. Bu merakım sayesinde internet üzerinden çeşitli radyo programları yapma fırsatı buldum. O mikrofonun büyüsünü hissetmek bambaşka bir duygu. Ancak Radyo ve Televizyon Üst Kurulu’nun 2019 yılında aldığı karar gereği lisanssız radyo yayınları durdurulduğu için maalesef artık yayın yapamıyorum. Bu özlemi nasıl ifade edebileceğimi bilmiyorum ama radyodan bir türlü kopamıyorum. Radyonun muhteşem bir büyüsü var.
Şimdi yerel bir radyoda program yapmak istiyorum. Geçmişte hayallerimden nasıl vazgeçmediysem, bu hayalimden de asla vazgeçmeyeceğim. Evet, "Ahmet yapamaz, Ahmet cihazları nasıl kullanacak?" gibi söylemlerde bulunan çok insan olacak. Ama ben azimli ve kararlı bir şekilde hedefime ulaşacağım. Allah’ın izniyle bir gün yerel radyoda program yapacağıma yürekten inanıyorum.
Azim ve kararlılıkla hayallerimize ulaşabileceğimize inanıyorum. Yazımı sabırla okuduğunuz için teşekkür eder, mutlu ve sağlıklı günlerde görüşmek dileğiyle vedalaşmak istiyorum.
Sevgilerle,
Ahmet Çabıtçı
