kgrthaber.com'un yazarlarından Ahmet Tek'in "Yaş: Kırk Sekiz" adlı yazısı sizlerle...
Bir kentin hem sesi olacaksınız, hem kırk sekizinci doğum gününüzü sessiz sedasız geçiştireceksiniz. Kimselerin haberi olmadan, kutlamaktan uzak.
Bunu size, size olduğu kadar dostlarınıza ve yol arkadaşlarınıza yakıştıramadım. Bu tavrınızın adınızla çeliştiğini hatırlatmak isterim. Eski Türk filmlerinden hatırladığım bir ifadeyle: Medeni Bey, çok teessüf ederim!
Karaman; 1977’de 45 bin nüfuslu, gelişime açık, ticaret ve sanayide atılıma hazırlanan, Konya’ya bağlı bir ilçeydi. İlçenin henüz emekleme çağında “Uyanış” adlı bir gazetesi vardı. Gazetenin sahibi Kadir Mangırcı olarak bilinirdi. Oysa başka kurucu ortakları vardı. Uyanış, ilk yıllarında bir misyon üstlenmişti. Mahmut Toptaş, Muzaffer Can ve İbrahim Ünal başta olmak üzere, genç kalemler, İslamî hareketin öncüleri olarak heyecanlı yazılar yazıyordu. Gazete aynı zamanda mahalli haberler de veriyordu.
Gazeteciliğin, gazete basımının zor koşullarda sürdürüldüğü yıllar. Türkiye’nin kamplaştığı yıllar. Bundan tam kırk sekiz yıl önce, takvimler 14 Şubat 1977 yılının pazartesi gününü gösterirken, Karaman’da, Karaman’ın Sesi adıyla bir gazete doğdu.
Karaman’ın Uyanış gazetesine bir kardeş gelmişti. Dünyaya farklı bakan, dünyayı farklı yorumlayan iki kardeşti onlar. Karaman’ın Sesi, sosyal demokrat çizgide yayın yapmak üzere tasarlandı.
Gazetenin ilk sayısını hatırlıyorum. Ankara’dan Karaman’a geldiğim günlerden biriydi. İktisat Fakültesi öğrencisiydim. Yarıyıl sınavlarını tamamlayıp, ailemi ziyarete gelmiştim. Rahmetli Bekir abim, gururla, keyifle bir gazete gösterdi, incelememi istedi. Gazetenin basıldığı matbaanın sahibi rahmetli Bahattin Yavuzaslan, gazetenin kurucusu Medeni Yavuzaslan ve ilk yazıişleri müdürü Avukat Şahin Yıldız, arkadaşlarıydı. Bu isimleri ben de tanıyordum.
O günden bu yana her şey değişti: Türkiye, Karaman ve bizler. Karaman il oldu, bizler yaşlandık, gazeteler çoğaldı. Değişmeyen tek şey habercilik oldu. Yerel basın şehrinin haberlerini vermeyi sürdürdü, sürdürüyor. Binbir zorlukla.
Karaman’ın Sesi, kırk sekiz yıl, önemli bir yerel medya kuruluşu olarak Karaman'ın sesini duyurdu. Duyurmaya devam ediyor. 14 Şubat 2025 tarihli sayısı ise gazetenin 19 bin 373. sayısı olarak tarihe geçti. 19 bin 373 adet gazete, binlerce makale, köşe yazısı, milyonlarca haber.
Kırk sekiz yıllık bir gazete ile ancak gurur duyulur. Bu gurur, gazetenin kurucuları, emekçileri ve takipçileri ile Karaman’ın hakkıdır.
Gazetenin sahibi ve önemli bir ismi olan Medeni Yavuzaslan, Karaman’ın Sesi’ni kurma kararını hayatındaki en anlamlı ve pişmanlık duymadığı üç kararından biri olarak tanımlıyor. Bu ifade, gazetenin sadece Karaman'da değil, aynı zamanda Medeni Yavuzaslan'ın yaşamındaki önemli bir yere sahip olduğunu gösteriyor.
Medeni Yavuzaslan, gazeteciliğe olan sevgisini ve gazetecilik mesleğinin şehirdeki sosyal sorumluluğunu da göz önünde bulundurarak, Karaman’ın Sesi'ni bir haber kaynağı olmanın ötesinde bir toplumsal misyon aracı olarak görmüş.
Medeni Yavuzaslan, Karaman’ın duayenlerinden. Her toplantıya herkesten önce koşmasını bilen bir gazeteci. İnşallah bir başka yazımda “Benim Güzel Adamlarım Sözlüğüm”’de yer alacak bir portre tanıtımıyla Medeni Yavuzaslan’ı anlatmaya çalışacağım.
Dijitalleşen dünyada internet gazeteciliği hızla yayılırken yerel gazetelerin dijital platformlarda yerini alması artık kaçınılmaz hale geldi. Medeni Yavuzaslan, çocuklarının aldığı karara saygı duyarak 01 Nisan 2023 itibarıyla Cumhurbaşkanlığı İletişim Başkanlığı’na bağlı İnternet Haber Gazetesi olma yolunda önemli bir dönüşüm yaşadı. Karaman’ın Sesi gazetesinin yan kuruluşu olan kgrthaber.com internet haber gazetesi sadece Karaman'dan değil, Türkiye genelinden, dünyanın dört bir yanından okuyuculara hitap ediyor.
Karaman’ın Sesi Türkiye’de bir öncülük de yapmış. GırGır, Çarşaf ve Fırt dergilerinin satış rekorları kırdığı yıllarda ek olarak bir mizah dergisi çıkarmış. Karaman’ın Sesi’nin, Karaman’ın “Oyuncakçı Dede”si, kibar insanı, Karaman Müzesi’nin ilk müdürlerinden M. Vehbi Uysal’ın önerisiyle “Karaman’ın Koyunu” adlı bir mizah eki yayınladığını biliyor musunuz?
M. Vehbi Uysal ve rahmetli Doğan Tekinyer’in birlikte hazırladığı “Karaman’ın Koyunu” adlı mizah dergisi 1981 yılında, 4 sayı çıktı. Karaman’ın Sesi’nin eki olarak okuyucuya ulaşan ve pek sevilen bu şirin mizah dergisi, kâğıt fiyatlarındaki artış ve ekonomik zorluklar nedeniyle ne yazık ki uzun ömürlü olamadı. Bir ilçede hatta bir mahalli gazetede mizah eki yayınlamak olacak şey mi? Karaman, olmayacak şeyleri oldurmasını bilen şehir.
Kıymetli okur, yazının girişindeki sitemimde haksız mıyım? Kırk sekizinci yıl kutlamadan olur mu? Henüz bir yaşına girmiş bebelere bile görkemli doğum günü partileri düzenlenirken, Karaman’a mal olmuş bir markanın, kırk sekizinci yılını sessiz sedasız geçirmesi beni üzdü.
Nice mutlu yıllara Karaman’ın Sesi, nice kırk sekizli yıllara. Karaman’ın sesi olmak için koşturan basın emekçilerine selam olsun.
Hürriyet gazetesinde yayın yönetmenim olan ve bir suikast sonucu öldürülen rahmetli Çetin Emeç’in sözüyle veda edelim:
“Ben gazeteciyim. Ben yazmazsam, o yazmazsa kim yazacak?”
