“Evliya” kelimesi, Arapça kökenli olup “veli” kelimesinin çoğuludur. Veli, İslam terminolojisinde Allah’a yakın, takva sahibi ve manevî olgunluk düzeyine ulaşmış kişiler için kullanılır. Dolayısıyla “evliya” da Allah dostları, halk arasında ise “ermiş” ya da “keramet sahibi” kişiler anlamında kullanılır.
Tarih boyunca Anadolu’nun dört bir yanında yaşamış ve halk arasında saygı gören birçok evliya, türbeleriyle ve hikâyeleriyle halk kültüründe derin izler bırakmıştır. Yunus Emre, Hacı Bektaş-ı Veli, Mevlânâ gibi isimler, hem manevi önder hem de evliya olarak anılır. Ancak evliyalık sadece geçmişe ait bir kavram değil. Günümüzde de bazı kişiler, toplum nezdinde ahlaki duruşları, sade yaşamları ve yardımseverlikleriyle “evliya gibi insan” ifadesiyle tanımlanabiliyor.
Evliya, sadece dini bir unvan değil, aynı zamanda toplumun değer verdiği yüksek ahlaklı insanları tanımlamak için kullanılan kültürel bir sembol. Bu yönüyle, modern yaşamda da etkisini sürdürüyor ve insanların vicdanlı, dürüst ve alçakgönüllü kişilere duyduğu saygının bir ifadesi olarak gündemdeki yerini koruyor.
