Merhaba sevgili takipçilerim; Düşünceden Gönüle isimli yazı dizimin bugün ki konusu "Ne Güzeldi; Okul Yıllarım..." olacak olup sizlere iyi okumalar dilerim.
Benim okul yıllarım Karamanımızın merkezi mahallelerinde ve o yılların en güzide okullarında geçti. İlkokul yıllarım İSTİKLAL ilkokulunda, orta öğretim yıllarım ANAFARTALAR orta okulunda (okulun ilk öğrencileri ve ilk mezunlarıyız) liseyi de KARAMAN lisesinde arkadaşlarımla beraber 1967-1978 yılları arasında okuma zevkini tattım.
İSTİKLAL İlkokulunda öğretmenimiz rahmetli İsmail Ay idi. Çok disiplinli ve donanımlı bir eğitimciydi. Ondan aldığımız sağlam temel eğitimle ileriki yıllarda hayatımızda karşımıza çıkacak olan artçı sarsıntılardan ve zorlu hayat mücadelelerinden kolay ve çok zarar görmeden ayakta kalarak kurtulmayı başardık...
Rahmetli hocam vefatından önce otogardaki işyerimize nadiren de olsa uğrar bende onu araba ile çarşıya bırakırken eski günleri konuşurduk ve öğrencilerinin bugünkü başarılarını, şu anki konumlarını konuştuğumuz anlarda da gözlerinden yaşlar gelir o duygusal sahne ile de çarşıda istediği yerde kendisini bırakırdım. Hocam sonsuz, İLAHİ dünyada rahat uyu. Öğrencilerin seninle ve seni çok seviyoruz.
O yıllardaki İstiklal ilk okulumuz bahçesiyle, geniş oyun alanlarıyla çok güzel bir okul kompleksiydi. Zaman zaman iki okul (İSTİKLAL ve GÜNEŞ ilkokulları) geniş okul alanımızda birleşir, mehter takımlarımız birlikte bayram önceleri stadyumdaki törenlere çıkmak üzere hazırlık çalışmaları yapardık. Ben de mehter takımımızın kılıç kalkan kuşanmış bir neferiydim. Takribi 11 yaşlarımda yeniçeri olma hazzını da tatmıştım.
O yıllarda bütün arkadaşlarımız vatan, millet sevdalısı, büyük ve küçüğüne sevgi ve saygı dolu yetişiyorlardı. Ama çok daha sonraki yıllarda maalesef içimizden çıkıp kendine farklı bir yön çizen tipler türedi ve bunlar bugünkü cinnet halindeki toplumumuzun ve pisliklerle kuşatıldığımız son yıllarımızın kötü olduğuna işaret ettiler. Güvenlik mensuplarımız bu pislik çetelerine gereken cevabı verecek ve toplumu bu pisliklerden kurtaracaktır diye düşünmek istiyorum.
Okulumuz şu an maalesef yerleşim şekli, oyun alanları vs. ile genç öğrencilerimize nefes aldıracak, zevk verecek ortamdan çok uzaklaştı. 1970'li yıllardaki okul alanı aynı kalmak şartıyla içerisine eski okulumuzun iki, üç kat daha fazla bina ve öğrenci sayısı ilave edilerek ek binalar yapıldı. Okul alanı da aynı kalınca bugünkü okul, EĞİTİM KURUMU olmaktan maalesef uzaklaştı.
Bu konuyla ilgili Milliyet Gazetesinin internet sitesinde 18.09.2012 tarihinde çıkan "Berlin Duvarı Gibi Okul" konulu haberde benim düşüncelerimi destekler nitelikte. Bu başlıkla arama yaptığınızda bu haberinde benim düşüncelerimi destekler nitelikte olduğunu göreceksiniz. Buradan, bu kaostan gelecek başarıyı ve buradan mezun olacak gençlerimizin de gelecek yıllardaki psikolojik ruh hallerinin, başarı, mutluluk durumlarının da değerlendirmesini size bırakmak istedim.
Yazım biraz uzun oldu. Sizi de yormadan, konunun devamını sonraki yazılarımda, kısmetse, paylaşmak isterim.
Selam, sevgi ve saygılarımla...
Vehbi ÇOLAK - Mimar
05.01.2024
